Hulp bij scheiding omgang kinderen

Als ouders niet tot overeenstemming kunnen komen over de gewone verblijfplaats van de kinderen, de gezagssituatie of de omgangsregeling, kan de Raad voor de Kinderbescherming verzoeken om onderzoek te doen en advies uit te brengen aan de rechtbank. Dat duurt maanden en soms nog veel langer, dit is afhankelijk van de wachttijden die per regio verschillen en de complexiteit van het probleem.

De Raad heeft de moeilijke taak om te adviseren welke regeling of oplossing het beste is voor de kinderen. De rechter neemt op basis van dat advies een definitieve beslissing. Een beslissing over de kinderen waar ouders niet allebei achter staan of waar een van hen niet achter staat, is niet gewenst. Het belang van het kind is niet makkelijk te definiëren. Prognoses over het al dan niet gunstig uitpakken van een omgangsregeling voor de ontwikkeling van het kind, zijn bijna onmogelijk. Doordat het vaak moeilijk objectie vast te stellen is wat het belang van het kind in een bepaalde situatie is, kan een ouder die het niet eens is met een beslissing of advies oppositie gaan voeren. Dat kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld door een oneindige juridische strijd te voeren of door een voortdurende conflictueuze relatie met de andere ouder te onderhouden.
inzicht gekomen dat een methode als bemiddeling kan leiden tot een meer gezamenlijk gedragenDe afgelopen jaren is de Raad voor de Kinderbescherming tot oplossing. Mediation of bemiddeling kan ouders en kinderen helpen om op een andere manier dan via de ingewikkelde juridische weg en onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming tot een oplossing komen.

De mening van de kinderen
Hulp voor kinderen bij scheiding zou, naast begeleiding bij verwerkings- en aanpassingsprocessen, vooral gericht moeten zijn op het herstellen van een moreel kader van waar uit zij zelf een mening kunnen vormen over de scheidingssituatie. Kinderen worden vaak alleen maar als slagtoffer gezien van het feit dat hun ouders gaan scheiden.
Voor een deel zijn ze inderdaad slachtoffer, want ze zijn onmachtig om iets te veranderen aan het gegeven dat hun ouders gaan scheiden. Kinderen kunnen echter wel degelijk nadenken en een oordeel vormen over zaken rond de scheiding. Door de onoverzichtelijke situaties tijdens of vlak na het scheiden, of door emotionele problemen, is het vaak moeilijk voor kinderen om een mening te vormen over wat hen overkomt.

Wat een kind goed of slecht vond was voor de scheiding niet zo moeilijk te onderscheiden. Tijdens de scheiding en ook daarna wordt dit een stuk lastiger. Een hulpverlener of mediator kan het kind dan helpen door de gezinssituatie duidelijk in kaart te brengen en het kind zo goed mogelijk te informeren over alles wat met de scheiding te maken heeft, toegespitst op zijn eigen situatie. Wat normaal en wat niet normaal is moet voor het kind weer helder worden, vooral als de ouders daar onderling meningsverschillen over hebben.

Omgang kind en nieuwe vriend of vriendin (stiefouder)

Het lijkt zo prettig, na al de narigheid van de scheiding, een nieuwe liefde, een nieuw begin, maar het kan in de praktijk nog aardig tegenvallen als er kinderen in het spel zijn. Probleem bij de vormgeving van een stiefgezin is dat in wezen niemand met een schone lei begint. Iedereen brengt een eigen verleden, eigen gewoontes en manieren met zich mee. Er zijn vaak meerdere adressen waar de kinderen wonen en er is een ex met wie rekening gehouden moet worden. Het duurt een tijd voordat iedereen zijn plaats heeft gevonden in de nieuwe situatie. Kinderen hebben er zeker een paar jaar voor nodig.
Uit Nederlands onderzoek komt naar voren dat driekwart van de kinderen uit stiefgezinnen het goed maakt. En als zich problemen voordoen bij de start, dan zijn ze over het algemeen binnen twee jaar overwonnen.

Maar de problemen bij de start zijn vrij heftig. De kinderen zetten alles op alles om de indringer zo snel mogelijk uit huis te pesten, of de nieuwe partner wil niet worden geconfronteerd met het verleden van haar nieuwe van haar nieuwe vriend of vriendin en probeert de kinderen er zo snel mogelijk uit te werken. Of de nieuwe partner doet zijn uiterste best om het toch gezellig te maken, maar krijgt daarin weinig steun van de partner, omdat de partner weer bang is zijn relatie met de kinderen te verstoren. Of er is een boze ex die het geluk voortdurend in de weg staat met bijvoorbeeld nieuwe alimentatie-eisen of dreigementen de omgangsregeling te staken.

Bekeken vauit de ogen van de kinderen lijkt een nieuwe partner ook niet gunstig, de aandacht van vader of moeder moet ineens met een onbekende gedeeld worden en zijn er ineens drie volwassenen die hem vertellen wat hij moet doen en laten. Vaak is het zo dat kinderen nog hopen dat na de scheiding papa en mama weer samenkomen. Een nieuwe vriend of vriendin boort die hoop de grond in. Vanaf dat moment zien ze de onomkeerbaarheid van de scheiding in en komt het verdriet pas echt. De verwerking daarvan leidt bij sommige kinderen tot heel dwars en pesterig gedrag tegen de nieuwe vriend of vriendinnen en als het gaat om een relatie die al voor de scheiding begon, kunnen kinderen een intense afschuw ontwikkelen voor degene die in hun ogen de oorzaak is van alle ellende. Kinderen hebben bovendien een geweldig talent voor het tegen elkaar uitspelen van volwassenen. Als ouder en stiefouder dan ook nog een eigen kind krijgen is de verwarring compleet.

Stiefouders deugen niet. Dat vertellen veel sprookjes, van Assepoester tot Sneeuwwitje, van Hans en Grietje tot Vrouw Holle. Stiefmoeders zijn liefdeloze wezens die hun stiefkinderen het werk laten doen of achterlaten in het bos bij de wilde dieren. In de werkelijkheid blijkt het tegenovergestelde het geval te zijn. Juist de stiefmoeders die zich voor de volle honderd procent inzetten voor de nieuwe kinderen kunnen problemen krijgen. De kinderen zetten zich af tegen de mevrouw die er vooral niet aan moeten denken dat ze hun moeder is. Kinderen zijn in het algemeen extreem trouw in hun liefde voor hun eigen ouders, de stiefmoeder ook aardig vinden zou ten kosten kunnen gaan van de portie liefde die ze voor hun eigen moeder voelen.

Stiefouders die zich niet rechtstreeks bemoeien met de opvoeding van hun stiefkind en zich terughoudend opstellen blijken minder problemen te ondervinden. Het zijn vaker de mannen die zich zo opstellen, vrouwen zijn sneller geneigd de dagelijkse zorg voor kinderen en huishouden op zich te nemen wanneer ze intrekken bij een man met kinderen. In de ogen van de kinderen vervullen ze dan de rol die de eigen moeder ook had of heeft. Dat leidt bij de stiefmoeders tot frustraties en verzuchtingen.

Handige tips:

• Kijk de kat uit de boom, houd afstand.

• Bemoei je niet met de opvoeding van de kinderen, daar zijn de ouders voor. Als er zaken zijn die je anders wil, bespreek deze dan met de ouder en laat die de verandering doorvoeren. Als je het zelf doet kan het een hoop verzet en ellende van de kinderen opleveren.

• De biologische ouder moet niet voor eventuele problemen weglopen. Voor de nieuwe partner is het immers belangrijk dat die wordt gesteund.

• Van de kinderen kan op zijn minst gevraagd worden dat ze respect tonen, zoals ze dat voor ieder ander moeten doen.

• Probeer als stiefouder niet de perfecte moeder of vader uit te hangen, dat voorkomt frustraties en teleurstellingen.

• Verwacht niet dat je de echte vader of moeder ooit kunt vervangen als je maar hard genoeg je best doet

• Geef iedereen de tijd aan de nieuwe situatie te wennen, verwacht niet dat de kinderen het allemaal direct leuk vinden.

• Vat pesterijen en het dwars zijn van de kinderen niet persoonlijk op, zie het als uiting van de aanpassingsproblemen die zij hebben met de nieuwe situatie.

• Kinderen lijken zich slechter aan te kunnen passen aan de nieuwe situatie als er veel ruzie is tussen de biologische ouders. Probeer als ouder zo snel mogelijk een eind te maken aan die ruzies.

Wat is de plaats van de grootouders ten opzichte van de kleinkinderen

Rechten van grootouders
De rechter kan naast het vaststellen van een omgangsregeling voor de ouders, op verzoek ook een omgangsregeling vaststellen tussen het kind en degene die in een ‘nauwe persoonlijke betrekking staat tot het kind’. Of er sprake is van een nauwe persoonlijke betrekking, ook wel ‘family life’ genoemd, hangt af van de feiten en omstandigheden. Grootouders kunnen op grond van deze regel de rechtbank verzoeken een omgangsregeling tussen hen en de kleinkinderen vast te stellen.
De rechter kan het verzoek tot omgang afwijzen indien het belang van het kind zich tegen toewijzing van een omgangsregeling verzet of indien het kind, dat twaalf jaar of ouder is, bezwaar maakt. In het algemeen moet er van uit worden gegaan dat het in het belang van kinderen is om omgang met hun grootouders te hebben onder andere om zo hun herkomst beter te leren kennen.

Grootouders en kinderen
Recht op persoonlijk contact!? Kinderen mogen niet meer naar hun grootouders. Het gebeurt meer dan je denkt. De vakantie kan bij voorbeeld een gelegenheid zijn om kleinkinderen bij te houden en te verwennen, denken opa en oma. Of in de weekends. Of op woensdagnamiddag. Maar wat als je kleinkinderen niet (meer) komen opdagen? Wat is hiertegen te beginnen? Welke mogelijkheden heb je om je kleinkinderen te zien?

Bezoekrecht niet alleen voor familie
Andere personen dan de grootouders kunnen het recht hebben op persoonlijk contact met het kind. Komen hiervoor in aanmerking : broers en zusters, adoptiefouders en elke andere persoon die een speciale gevoelsband met het kind kan bewijzen. Zelfs personen die geen enkele familieband met het kind hebben zoals bv. vroegere vrienden van de ouders. Het gebeurt vaak dat een vroegere levensgezel of -gezellin van een van de ouders af en toe wenst een kind te ontmoeten waarmee hij of zij soms gedurende jaren samenleefde. De rechters kennen hun dikwijls dit recht toe.

Omgangsrecht van grootouders na echtscheiding
In een echtscheidingsprocedure moet de rechter beslissen welke ouder het gezag over de kinderen krijgt. De andere ouder heeft dan meestal recht op omgang. Minder bekend is dat ook grootouders een omgangsregeling kunnen vragen.

Grootouders
De rechter kan naast het vaststellen van een omgangsregeling voor de ouders, op verzoek ook een omgangsregeling vaststellen tussen het kind en degene die in een ‘nauwe persoonlijke betrekking staat tot het kind’. Of er sprake is van een nauwe persoonlijke betrekking, ook wel ‘family life’ genoemd, hangt af van de feiten en omstandigheden. Grootouders kunnen op grond van deze regel de rechtbank verzoeken een omgangsregeling tussen hen en de kleinkinderen vast te stellen.
De rechter kan het verzoek tot omgang afwijzen indien het belang van het kind zich tegen toewijzing van een omgangsregeling verzet of indien het kind, dat twaalf jaar of ouder is, bezwaar maakt. In het algemeen moet er van uit worden gegaan dat het in het belang van kinderen is om omgang met hun grootouders te hebben onder andere om zo hun herkomst beter te leren kennen.